من خواستم یا چی؟!

دیشب:

در واحد رو باز می کنم. سین دستش رو دراز می کنه و کیفش رو می ذاره کنار دیوار تا بند کفش هاش رو باز کنه. سلام کرده نکرده می گه: "خیلی خوشحالم دارم می رم یه شهر جدید رو ببینم. همه گفتن همدان شهر خیلی قشنگیه."

کیف رو از کنار دیوار برمی دارم که بذارم توی اتاق. لبخند می زنم: "منم خوشحالم. تنوعه."

امروز صبح:

سین داره ظرفای دیشب رو می شوره (ثبت کردم که یادم نره! از این موقعیت ها کم پیش میاد :دی ) می خنده :"می گم نظرت چیه که من امروز برم سر کار، به جاش فردا بریم طالقان؟" شونه هامو می ندازم بالا که ینی حالا هرچی. 

یه ساعت بعد:

داره حاضر می شه بره سر کار. "من بعد از کار می رم کتابخونه. بلیط سینما بگیر امشب بریم یه چیزی ببینیم." یکم به قیافه ی کتک خورده ی من نگاه می کنه می گه: "مطمئنی نمی خوای بریم همدان؟" :|

پ.ن: خیلی کسلم...