افطار دو نفره

سین گفت با دوستاش قراره بره  برای افطار. منم قرار بود هماهنگ کنم با دوستی رفیقی کسی برم بیرون. هنوز ظهر نشده بود که قرارم رو با دوستم بهم زدم. دعوت خواهرم رو هم برای افطار قبول نکردم - که می دونم ته دلش می خواست نرم چون امتحان داشت. ولی روش نمی شد بگه -. آستین بالا زدم و دست به کار پختن سوپ کشک شدم..سوپی که خیلی دوسش دارم ولی چندان باب میل سین نیست. هم زمان مواد کتلت رو آماده کردم و از تصور نشستن دونه های گرد کتلت سر سفره افطارم دلم ضعف رفت. می خواستم تنها باشم و با خودم دوتایی خلوت کنیم و چند ساعتی خوش باشیم. نه اینکه وقتی با سین یا خانواده م هستم خوش نیستم. نه. فقط نیاز داشتم دست بندازم گردن خودم با هم بشینیم سر سفره افطار، به هم خوردنی تعارف کنیم و بی وقفه گپ بزنیم :) جاتون خالی. خیلی خوش گذشت :)

پ.ن: از الان دلشوره ی شب قدر رو دارم. کاش خدا خودش یه جای خوب و با حال برامون جور کنه. یادش به خیر مجلس حاج آقا مجتبی رو...