دلیل حال ناخوش امسال ماه رمضونم رو فهمیدم. الان تقریبا دو هفته ست. از روزی که فهمیدم دیگه روزه نگرفتم و انگار حالا می فهمم چرا کسایی که از نعمت روزه محرومن اونطور عمیق نمی تونن با ماه رمضون کیف کنن. (همیشه استثنا هم وجود داره) دلم غمگینه که رمضان امسال رو از دست دادم. از طرفی دیگه طاقت ندارم و دارم روزا رو میشمارم تا عید فطر بشه (متاسفانه!). چون داره هم به من و هم به سین سخت می گذره. من نمی تونم سحرها بلند شم چون حالم بد میشه و سین نمی تونه بلند شه چون خسته تر و خوابالود تر از اونه که بخواد غذایی گرم کنه و بخوره. امروز هم خواب موند!
نگران نشید (اگر می شید). دلیلش رو میام میگم. فعلا ترجیح می دم درباره ش حرفی نزنم. به زمان مناسبش روزامو اینجا ثبت می کنم...ان شالله...
عمیقاً از اینکه برگشتین و دوباره اینجا مینویسین خوشحالم.
خواننده ساکت و قدیمی شما هستم و خوشحالم که 10 سال مطالب یه بلاگر با اصل و نسب رو دنبال میکنم.
پایدار باشید
باعث افتخار منه که سالهاست همراه منید. لطفتون مستدام
بگمااااا
من اصلن نگران نشدم
چون هرچی که هست خیره و من از ته قلبم میدونم اینو
خیر است ان شا الله با نیش تااااا بناگوووش باااااز
نکنه داری نی نی دار میشی
ایشالا هرچی که هست خیره
خوب الان خبر خوشی در راهه ان شالله
ایشالا که خیره و چیز بدی نیست.
کاشکی نی نی باشه ها
اینطوری خیلی سخته وقتی یکی باید پاشه تنهایی
خدا قوت بده به هردوتون