You've got no mail!

بعد از سالها، بعد از بارها و بارها تماشاش، جوری که حتی دیالوگ هاش رو حفظ بشی، امروز برای اولین بار You've got mail حال منو خوب نکرد. در واقع خیلی هم منو بهم ریخت. احساس کردم تمام جزییات زیبای دنیا برام مرده ن. ساده تر بگم: مریمی که تو این سی و اندی سال میشناختم مرده! من هزار بار این فیلم رو دیده م و هربار توش زندگی کردم. انقدر احساسات و تفکرات دختر توی فیلم به من نزدیک بود که محال بود تک رویا فرو نرم. امروز ولی کسی که روبروی صفحه تلویزیون نشسته بود، زن خسته ای بود که مدتهاست از چیزی عمیقا لذت نبرده. زنی که فقط روزهاش رو شب می کنه و شبها حسرت خواب می کشه. زنی که دیگه جزییات واسش مهم نیستن. دیگه نمی بیندشون. 

موسسه زبان محبویم یعد از اونهمه سال فعالیت و اونهمه بالا پایین بالاخره با کرونا زمین خورد و بزای همیشه جمع شد. دیگه چه برسه به من گه فقط یه نفرم. یه نفر خسته ی خسته ی خسته ی خسته....