کاچی بعض هیچی!

بعد از اون باری که یکی از رفقای قدیمی گفت هنوز که هنوزه از زوی دستور شله زردی که توی وبلاکم گذاشتم توی ماه رمضون شله زرد درست می کنه، گفتم شاید بد نباشه یه سری چیزایی که بلدم و برای ماه رمضون می چسبه اینجا بذارم که هربار درست کردین یه خدا خیرش بده هم نثار من کنین :))

کشف امسالم کاچی بود! تا قبل این فکر می کردم انقدر سخته که من نباید سمتش برم! اما وقتی چند شب پیش سین با چشمانی ملتمس گفت: یه چی بده بخوریم جون بگیریم، اینجانب راس ساعت یک و نیم نصفه شب چنان بوی آرد تفت داده ای به هوا کردم که هر آن انتظار داشتم با باز کردن در واحد، همسایه ها پرت شن تو خونه! :|

و اینگونه بود که ترس ما از پختن کاچی ریخت....

این شما و اینم دستور کاچی به شیوه مادرجان!

اولا اینکه هرگز از یه آدم گرسنه دم افطار انتظار نداشته باشین کاچی ش رو تزیین قشنگ مشنگ بکنه! دوم اینکه کلا از من انتظار تزیین نداشته باشین! خوب؟ :))

این مواد اولیه که می گم همه ش نسبیه و مقدار خاصی نداره چون کاچی در هررررررررر صورت خوشمزه میشه و تنها عاملی که توش با بالا و پایین شدن تفاوت طعم ایجاد می کنه مقدار شکر شه. پس استرس نداشته باشین که مریم چرا مقدار نگفت!

مواد لازم:

آرد گندم
شکر
کره
گلاب
هل
زعفران
آب
انواع مغزها (پسته خام، گردو، بادام خام...)

تو یه قابلمه تقریبا چهار پنج تا قاشق پر آرد می ریزیم و شروع می کنیم تفت دادن. کاچی یه خوبی ای که داره اینه که لازم نیست آردش به اندازه حلوا تفت بخوره. همینی که بوی خامی آرد گرفته بشه و یکمی کرم تیره بشه کافیه. بعد آردا رو کنار بزنید و مقدار متنابهی از کره رو - تا جایی که وجدانتون بهتون اجازه می ده، مثلا نصف یه قالب! - بندازید وسط قابلمه. جیزی می کنه و شروع می کنه آب شدن. یکم صبر کنین تا کره آب بشه. آرد و کره رو قاطی کنین و یواش یواش آب سرد رو بهش اضافه کنید و خوب هم بزنید تا گوله ای نمونه. چقدر آب؟ تقریبا یک لیوان و نصفی. کلا مهم نیست. چون هرچقدر که به نظرتون شل بیاد باز هم به مرور آرد ری می کنه و غلیظ میشه. 

خوب که گوله ها رو با پشت قاشق چوبی صاف کردین، جندتا دونه هل و شکر اضافه کنین. زیاد! کاچی هم مثل حلوا شکر زیاد می بره. اگر خیلی از استفاده از شکر عذاب وجدان می گیرین می تونین تو مراحل آخر عسل اضافه کنین به جای شکر. یا مثلا شکر قهوه ای بریزین که خیلی هم دستتون نلرزه :دی کلا اینکه شکر چقدر باشه با یکم چشیدن دستتون میاد. وقتی کاچی داغه باید یکم شیرینیش از حد معمول بیشتر باشه چون وقتی خنک میشه شیرینیش کمتر به نظر میاد.

حالا مغزهایی رو که خرد کردین به کاچی اضافه کنین. اگر مثل ما دوست دارین قرچ قرچ زیر دندون بیاد عملا فقط از وسط نصفشون کنین. اگر نه می تونی آسیابشون کنین که پودری باشن و تو کاچی نشون نده. حالا هی هم می زنیم تا کاچی رفته رفته غلیظ بشه. وقتی به غلظت ماست هم زده ی یکم شل رسید بهش زعفرون آب زده و یکمی گلاب اضافه می کنیم. و دوباره صبر می کنیم تا به غلظتش برگرده.

حالا کاچی حاضره! بوش خونه تون رو برداشته و عطر زعفرون هل و گلاب داره دیوونه تون می کنه! 

دونه های هل رو که روی کاچی وایساده ن بردارید و کاچی رو توی ظرف بکشید و بر خلاف من بی حوصله ، شما با دقت زیاد تزیینش کنین :))

کاچی وقتی تو محیط بمونه و از دما بیوفته غلیظتر هم میشه.

اگه درست کردین نوش جونتون. دعا به جون مامان من بکنین که استاد کاچی پختنه!

التماس دعا :)